Eugeniusz Zabagoński urodził się w 1921 roku w Kownie. Mama zajmowała się domem, ojciec pracował w fabryce czekolady. W domu nigdy nie brakowało słodkości, a mały Eugeniusz chętnie pomagał w przygotowywaniu słodkich specjałów.
Kiedy przyszła wojna, mały Eugeniusz uczył się jeszcze w podstawówce. Samego wybuchu wojny nie odczuł. Jako dziecko chętnie odwiedzał koszary Armii Czerwonej, w których wyświetlano radzieckie filmy. Wojna wkrótce pokazała jednak swoje groźne oblicze. Pan Eugeniusz dobrze pamięta nocne walki w okolicach Kowna i spalenie należącej do jego rodziny stodoły.
W 1945 Eugeniusz Zabagoński wyjechał z transportem repatriantów do do Polski. Trafił do Łodzi. Kiedy został powołany do wojska, rozpoczął naukę w szkole podoficerskiej. Pracował jako łącznik wojskowy w Koszalinie a następnie w Morągu. Tam też sprowadził swoją przyszłą żonę, z którą później zamieszkał w Olsztynie. Pan Eugeniusz aż do emerytury pracował w sztabie dywizji w Olsztynie.
